top of page

我的家 • Hiraeth

Programma
19:00 – 19:30     inloop
19:30 – 19:45     start event welkom
19:45 – 20:00     film vertoning
20:00 – 21:00     in gesprek met

Soorien Zeldenrust

21:00 – 21:30     afsluiting en einde

Profielfoto-jingliu.jpg

我的家 my home • Hiraeth

Geboren in China en opgegroeid in Nederland. Enkel achtergelaten met een briefje met mijn datum en een tijdstip wanneer ik geboren ben.
Grote ogen nieuwe wereld. Vroeger en nu nog steeds te maken met de vooroordelen die het met zich meebrengen om eruit te zien als een Chinees, maar opgegroeid te zijn als Nederlander.


Een film over mijn ervaring als Friese Chinees omtrent racisme en adoptie.
Na de filmvertoning zal ik dieper in gaan op de film en over mijn adoptie met Soorien Zeldenrust, adoptiespecialist en coach.  
Er is ruimte voor het publiek om in gesprek te gaan en vragen te stellen aan ons beide. Met dit evenement is mijn doel om mensen te verbinden en te informeren. Dit is mijn verhaal.

 

Mothers

 

This is for all the mothers who gave birth,

the very first moment skin touched skin

the very first sound and relief

that the child began to weep

 

You left me a note with your handwriting,

a note with my date of birth and the time I was born

I try figuring out why a mother leaves a child

I believe that a mother’s love is unconditional

I think where you could be

do you think of me?

 

I wonder if you’ve heard of the language I speak

the things I drink or the stuff I might eat,

The sugar-bread and the cheese, the milk I drink away

like you would drink your cha 茶, all day

 

I wonder if people would have known

in which ways we look alike

or how our traits might be similar
of course there is difference in modernity,

property and flexibility the diversity of religion
and all the differences in ethnicity

 

The judgment is that positive

discrimination is something we should proudly own,
like how well we integrate or speak the language,

how we work hard without complaint

It’s a bad judgement to make - to think - positive discrimination isn’t a mistake

 

I don’t want to emphasize our differences 

but focus on what makes us the same instead

Don’t you think we share some similarities?

the same laugh when we are happy, or the

frown when we’re sad?

 

I tried to find meaning in you, 

So the closest thing I could do

was to visit the country you were in

so I could find a part of me and be a part of you

Fathers

 

This is for all the men who wanted to become a father,

for the ones who participate but underestimate

those who took responsibility, the obligation
to raise a child, without hesitation 

 

you left me with words when I tried to speak,

nowhere to be found, no place to seek

I try to explain what happens when a father

leaves a child

when a child can’t  find the words to

say “I need you here with me”

I just wonder why you left, then stopped

thinking about where you could be

 

I wonder if you’ve heard of here

The tulips and the windmills, the people

with clogs on their feet,

the dikes and canals, orange is our colour

and we cycle all day

we’ve got all of them, but we’re more than

the stereotype in a way

 

And I look at the people and wonder

why equality isn’t prevailing in terms of being human?

Why are we afraid to get judged before we even speak?

having the decency of righteousness instead of being patronizing:

 

Always asking: “where are you REALLY from?” or “did you eat dog for dinner?”,

and if my parents owned a lestaurant, while they made fun of our accent,
 They would wonder if I got my math degree and how well I could see

but I got so tired of all the prejudices and stupidity

 

I don’t want to focus on how we differ,

but more about what makes us similar

recognition for who we are and what we do,

instead of being divided  in gender and

age, colour of skin, wealth or poverty  it shouldn’t

be the reason for blame 

why should we fight? 
if we live on the same earth

and we breathe the same air

 

I tried to capture a place in my heart

thinking of where It could all start so

I tried to find a part of you

and discover a part of me

Children 

 

This is for the children who were raised

with the same love under the same sky,

the children who weren’t judged and

were born to be cherished

The ones who were given a conscience

to hear, see and speak.

 

I tried to reach you with this note

I want you to know how I’m so much older now

and that I still celebrate my birthday

as the years pass, I still struggle with separation
but I had to grow and bend to learn where I wanted to be 

Because I wonder if you know how
someone can grow from caterpillar

to butterfly and to be more than the eyes can see.

We don’t always need words to express what we mean.

within my power and words,

I write this to you, to tell you who I’ve become,

what I’ve done what I’ve seen and who I am trying to be

I might be the proud Frisian born in China
The Chinese Dutch speaking guy,
The woman grown all blonde and tall
 teaches Chinese better than you all. 

We are the children given life to
be raised by blood or by heart
we were not born to condemn but to see

 

We were the ones that are given the opportunity to make a difference,

to give life meaning to think before we speak, and look before we judge

we are the ones who can bind together to stand side by side 

we are all someone.
I am someone.

I am not your stereotype,
We are not your stereotype

 

We are more than faces on the surface
And we are definitely not yours to judge 

母亲们

这是给所有分娩过的母亲们。她们经历了从第一次抱起孩子肌肤接触的一刻,到听到孩子哭泣发出第一声时的缓解。

 

母亲,您在离开我的时候,给我留下了笔迹,写下了我的出生日期和时间的记录。我试图弄清楚当一个母亲离开自己的孩子后会是怎么样子,当一个孩子离开母亲而又不知道自己母亲可能在哪里时又会是怎么样。我弄不清楚,但我相信母亲的爱是无条件的。

 

我想知道您是否听说过长大的我变成了什么样子,说什么语言,还有我平时喜欢喝什么东西或吃什么东西。我可能吃糖,面包和奶酪,我可能每天喝牛奶就像您整天都喝茶一样。

 

我想知道如果我们还在一起,人们是否会察觉我们长得很像或者我们会有同样的习惯,即使我们可能会有年代的不同,身体的不同,思想的不同,地方的不同,和种族的不同。

 

人们经常说正面性的偏见是我们应该自豪的东西。比如说当别人称赞你很好地融入了当地文化,荷兰文说得特别流利,或者别人称赞你工作很勤奋也不抱怨。但是,即使是正面性的偏见,它的本质是一样的,同样是偏见。认为正面性的偏见不是一个错误,本身就是一个错误的判断。

 

我不想强调我们之间的差异而是想关注使我们一样的因素。您认为我们有一些相似之处吗?就像我在开心的时候也会和您一样笑,在伤心的也会一样皱眉。

 

我试图在您身上找到一些意义,所以我能做的最接近的事情,就是去您所居住的国家看看,或许我可以在那里找到自己缺失的一部分,或许可以感觉很您更接近。

父亲们

 

这是给所有想成为父亲的男人,给那些成为了父亲但是低估了它的重量的男人,给那些毫不犹豫承担起养孩子的责任和义务的男人。

 

父亲,您在我开始学习说话的时候一声不语地离开了我,我还不会用任何语言来表达我的心情。我尝试去理解当一个父亲离开自己的孩子后会是怎么样,当一个孩子无法找到言语来表达“我需要你在我身边”的时候是怎么样。我已经停止思考您可能在哪里,我只是想知道您为什么离开我。

 

我想知道您是否听说过荷兰,它的郁金香和风车,人们脚上穿着木鞋子,这里的大坝和运河,橘色是它的代表色,这里的人每天都骑自行车,但是我们不只有这些人们熟知的东西,我们还有更多。

 

我看着周围的人们,禁不住在想,为什么平等不是以能力和公平来衡量?人们往往觉得自己高人一等,而你只能默默地忍受因为你害怕被评头论足。

 

当你长得不一样的时候,通常别人会问你,你来自哪里,你晚餐吃了什么,或者问你的父母是否开餐馆,他们也会对你的卷舌发音开玩笑,他们会想知道我是否有关于数学的学位,是否需要眼镜。但是,我对所有的这些偏见和愚蠢感到非常疲倦。

 

我不想专注于我们之间的差异,而是想更多地关注使我们相似的地方,就如我们是谁,我们在做什么,而不是因为性别和年龄,肤色,财富或贫穷而存在分歧。我们生活在同一个地球上,我们呼吸相同的空气,我们为什么要战斗?为什么不可以将每个人视为平等的个体?

 

我尝试在我的心中为您留下一席之地,思考着它可以从哪里开始。让我最能想起您的事情,是我在思考人生的时候,在自己身上找到能让我和您相似的一个地方。

孩子们

 

这是给那些在同一天空下以同样的爱抚养长大的孩子的,这是给那些没有被评头论足的孩子,那些没有声音却在被爱的孩子,那些被给予机会生存下来的孩子们。

 

我试着通过这封信和您说话,告诉你们我现在长大了,我每年都庆祝我的生日。但是,随着年龄的增长,我越来越不清楚我自己属于哪里。我仍需要成长,去探索自己想要成为什么样的人。

 

我想知道您是否可以想象一个人如何从毛毛虫成长为美丽的蝴蝶。我们并不总是需要语言来表达我们的意思。

 

我将尽我所能通过这篇文章来告诉你们,我现在成为了什么样的人,我做了什么,我看到过什么,以及我要成为什么样的人。

 

“妈妈”和“爸爸”是每个人都能理解和感觉的国际语言。从我从您的肚皮里出来,到现在我自己走出了广阔世界,增长了见识和理解。

 

我可能是出生于中国的荷兰人,可能是会说中文的荷兰人,也可能是金发高挑的中文老师,我可能是任何人。

 

我们是被赋予生命并以用爱抚养的孩子,我们不是生来被谴责的,而是被赋予机会对世界有所作为,赋予生活意义,在我们说话之前先思考,做判断前先审视。我们是可以肩并肩站在一起的人。

 

我是某人,你是某人,我们是某些人。我们不只是表面上看上去的那个人,我们更不是要被你品头论足的人,我们不是你的偏见.

Memmen

 

Dizze is foar alle memmen dy’t bernen

fan it earste momint fan hûd op hûd

de earste rop en lucht dy’t it joech

mei it skriemen fan it bern

 

fan dy ha ’k in briefke dêr’tst op skreaun hiest

in briefke mei datum en tiid dat ik berne waard.

Ik wol eins witte wat der bart wannear’t in mem in bern ferlit

wannear’t in bern mem ferlit en sy net wit wêr’t harres is

Ik sil it nea witte, mar de leafde, leau ik, fan in mem is sûnder betingst.

 

Ik freegje my ôf, hast heard fan ’e taal dy’t ik praat

en it drinken hjir of wat ik faaks yt

de sûkerbôle en tsiis, de molke dy’t ik mei

gelyk oan dyn cha (cha = tee) oerdei

Ik freegje my ôf oft se witte soene

fan ’e likenis yn antlit en ús dwaan

fansels is der wol ferskil yn modernens, yn kapasiteit en fleksibiliteit

it ferskaat fan leauwen en allegear ferskillen wol yn etnisiteit

 

It oardiel giet dat posityf diskriminearjen ta ús blydskip erkend wurde moat

bygelyks ús yntegraasje, ús goed Nederlânsk, altyd troch sûnder eameljen

as ien wat seit en oanstjit jout, wêrom soe ik my net fersette?

It is mar in min oardiel datst hast, asto posityf diskriminearjen net sjochst as fersin

 

Ik wol net de klam op ús ferskillen ha

mar rjochtsje my ynstee op wat ús ferbynt.

Tinkst wol dat der wat oerienkomt tusken ús?

deselde laits as ik bliid bin, of de fâlden by fertriet?

 

ik ha om de sin fan dy socht

en it fierste gien dat ik komme mocht

om te sjen yn it lân dêr’tst wennest en ferbleaust

en fyn in diel dat myntes is

en wês in diel fan dy

Heiten

 

Dizze is foar alle manlju dy’t graach heit wurde woene,

dizze is foar dejingen dy’t ûnderdiel binne, mar ûnderskatte

dizze is foar har dy’t ferantwurdlikheid namen, de ferplichting

om in bern grut te bringen sûnder wifeling

 

fan dy ha ’k de wurden doe’t ik prate woe,

gjin wurd fine kind gjin boek krije kind

Ik wol eins útlizze wat der bart wannear’t in heit in bern ferlit

en in bern de wurden mist en sis ‘Ik ha dy nedich hjir’

Ik tink noch, wêrom bist fuort, mar hold op mei wêr’tst wêze kinst

 

Ik freegje my ôf, hast heard fan Nederlân

De tulpen en de wynmûnen, minsken dy’t klompfuotten ha,

de seedyk en grêften, oranje de kleur en altyd op ’e fyts

ha wy allegear, mar sa’n byld dat in oar fan ús hat, is eins te lyts

 

En ik sjoch nei de minsken, tink nei, wêrom’t gelykheid net erkend wurdt

wat minsk wêzen oangiet en mei it fermogen binnen binlikens

ynstee fan op delsjoen te wurden en ús ferlamme te fielen

omdat wy bang fan in oardiel binne, foardat wy ek mar prate

 

Altyd de fraach fan, wêr komsto wei, watfoar jûnsiten hasto hân

en oft ús heit en mem in lestaurant hiene, wylst se de gek hiene oer de letter R

Sy benijd, hie ik myn wiskundediploma en hoe goede eagen oft ik ha

mar ik waard wurch fan alle foaroardielen en domheid o sa

 

Ik wol de fokus net op hoe’t wy oars, mar hoe’t wy gelikens binne júst

erkenning foar wa’t wy binne en wat wy dogge, ynstee fan ferdieling

yn geslacht en leeftiid, hûdskleur, rykdom of earmoed hoege gjin skuld op te lizzen

Wy libje op deselde ierde en azemje deselde lucht, wêrom soene wy fjochtsje

as wy gewoan ien sjen kinne as weardich, gelyk yn dizzen.

 

Ik woe in plak fêstlizze yn it sin

en tocht oan in mooglik begjin

it fierste dat myn tins by dy komme koe

wie oan mysels te tinken, liet in diel yn my

in diel fan dy wurde.

Bern

 

Dizze is foar de bern dy’t opgroeiden mei deselde leafde

ûnder deselde loft, dizze is foar de bern dy’t gjin oardiel krigen,

dejingen dy’t gjin stim hân hiene mar der wiene foar leafde

dejingen dy’t de kâns krigen foar in libben

 

Ik woe dy berikke, mei dit briefke woe ik dy witte litte

hoe’t ik safolle âlder bin en noch altyd myn jierdei fier

nei al dy jierren ha ik noch altyd muoite mei feilige fêstens

Ik moast groeie en bûge, om te learen wêr’t ik wêze woe

 

Omdat ik benijd bin oftst witst hoe’t ien groeie kin

fan rûp ta flinter en om mear te wêzen as

dêr’t it each op falt. We hoege net altyd wurden

as wy wat sizze wolle.

 

Ik sil dit opskriuwe yn myn fermogen om dy ta te sprekken

om dy te sizzen wa’t ik wurden bin, wat ik dien ha

wat ik sjoen ha en wa’t ik besykje te wurden

Ik tocht altyd oan wa’t ik bin, as net ien my sjocht?

 

Ik mei dan in grutske Fries wêze berne yn Sina

De Sineeske Hollânskprater dy’t wol wit

Dat de frou, blûn en grut wurden

better Sineesk jout as jim allegear.

 

Wy binne de bern mei it libben en

wês grut brocht troch bloed, of troch it hert

wy binne net berne om ôf te jaan mar te sjen

wy binne dejingen mei de gelegenheid

om ferskil te meitsjen, it libben sin te jaan

te tinken foar’t wy prate, sjen foar’t wy oardielje

wy binne har dy’t meiinoar kinne

neistinoar steane

 
 

Ik bin der ien, wy binne der ien,

wy binne mear as gesichten op it oerflak

en wis net hast ús te beoardieljen

wy binne net dyn stereotyp ~

Dankwoord en sponsor

Mijn dank gaat uit naar Deirdre Welmoed Breider en Marijn bruinen en de figuranten, zonder jullie was deze film niet tot stand gebracht.
Bedankt Soorien, die met mij in gesprek gaat. Hoang Thien Phan van toko Saigon voor de sponsor.

Merlijn en mijn docenten voor het bewaken van het proces en iedereen die een donatie heeft gedaan.

Vertalingen gemaakt door Chuyi Huang (Chinees) en Joël Huitema (Fries)

bottom of page